de partij GROEN: van principes naar pragmatisme of haar dubbele moraal over het cordon sanitaire

Hoe zou het eigenlijk nog zijn met Jos Geysels? Dat heb ik me de laatste weken vaak afgevraagd. Niet uit nostalgie naar het voormalige AGALEV-boegbeeld, en evenmin uit interesse naar zijn gemoedstoestand. Wel uit nieuwsgierigheid: durft hij de Brusselse politiek nog te volgen? En zo ja, wat moet hij dan denken?

Geysels stond mee aan de wieg van het beruchte “ cordon sanitaire “; een principiële afspraak om met het toenmalige Vlaams Blok geen enkele samenwerking aan te gaan. Geen bestuursakkoorden, geen politieke compromissen.  35 jaar later slepen wij het cordon nog steeds met ons mee als een politiek anker dat lokale en bovenlokale bestuurskracht vaak fnuikt. Niemand zou samenwerken met extreemrechts.  En zo geschiedde. Tot 2024.

Voor het eerst werden er barsten zichtbaar in het cordon. In Izegem, Ranst en Ninove sneuvelde het taboe. En niet alleen daar. Ook op nationaal niveau vervagen de grenzen. Beleid maken doe je namelijk niet alleen vanuit de meerderheid. Ook binnen de oppositie kan je richting geven of net blokkeren. Dat bewijst GROEN haast elke dag. En zonder schroom gebruiken ze dan het Vlaams Belang om de aantallen in de stemming te halen die nodig zijn om het regeringswerk lam te leggen. GROEN in het zog van het Vlaams Belang, van PTB en PVDA.   

Wat zich onlangs in de Kamer afspeelde, was daar het perfecte voorbeeld van. In de stemming over de beperking van werkloosheidsuitkeringen sloegen verschillende partijen onverwacht de handen in elkaar om het regeringswerk te blokkeren en zo een advies van de Raad van State af te dwingen. 50 stemmen waren daarvoor nodig. Met de partijen GROEN/Ecolo, PVDA/PTB, PS, DéFI komt men aan 41 stemmen. Zelfs met Open VLD kwam men maar net aan 49. Een stem tekort dus. Die beslissende extra stem kwam uiteindelijk van Vlaams Belang. Uiteenlopende partijen – van extreemlinks tot extreemrechts – schoven tijdelijk hun onderlinge verschillen opzij om een gezamenlijk doel te bereiken: het dwarsbomen van de regering. 

GROEN, de partij van dogma’s en principes.  De partij die anderen jarenlang met het morele vingertje berispte, is vandaag het toonbeeld van hypocrisie. Bereid om met wie dan ook samen te werken als het hun agenda past – zelfs met een partij die ze ooit als fundamenteel onaanvaardbaar beschouwden. Wie had ooit durven denken dat het cordon zou breken door de opportunistische hand van links?

Voor de rest alles goed met u Jos ?